ترانسفورماتور قدرت تحت ولتاژ (تانسیون) 

وقتی ترانسفورماتور قدرت را فقط تحت ولتاژ (تانسیون) قرار می‌دهیم (ثانویه باز و بدون بار بوده و فقط اولیه جریان دارد) رله دیفرنسیال عمل نمی‌كند.این وضعیت برای ترانسفورماتور قدرت به حالت بی‌باری معروف است. در این وضعیت از اولیه فقط جریان مغناطیس كننده (Im) عبور می‌كند كه حدود 1/0 جریان نامی است و بنابراین مقدار كمی دارد و این مقدار در جریان پایدار كننده و تنظیم شده روی رله دیفرنسیال قبلاً لحاظ شده و مانع از عملكرد بیمورد رله به هنگام برقرار كردن ترانسفورماتور خواهد شد.

جریان هجومی 

هر یك از المان‌های خط، كابل و ترانسفورماتور، به هنگام برقدار شدن، جریان زیادی می‌كشند كه به جریان هجومی (Inrush Current) معروف است، اما به تدریج از مقدار آن كاسته شده و با تبعیت از منحنی میرائی خاص خود، به حد ثابت و پایدار (Steady State) می‌رسد. این جریان شامل دو مؤلفه است، یكی D.C و دیگری A.C. مؤلفه D.C عبارت از همن منحنی میرا شونده است و منحنی A.C نیز همان منحنی سینوسی جریان است كه بر منحنی میرا شونده D.C سوار شده و مجموعاً یك منحنی سینوسی میرا شونده را می‌سازند.

      این جریان مركب، غالباً با هارمونیك‌های زوج همراه است و از همین خاصیت زوج بودن هارمونیك‌های همراه با جریان هجومی، در جهت مصون‌سازی رله دیفرنسیال ترانسفورماتور استفاده می‌كنند. زمان تداوم جریان هجومی در كابل یا ترانسفورماتور و یا به اصطلاح ثابت زمانی آن، بستگی به مشخصه راكتانس سلفی و رزیستانس كابل یا ترانسفورماتور دارد. هرچه راكتانس سلفی (XL) بیشتر و رزیستانس (R) كمتر باشد، ثابت زمانی بزرگتر بوده و جریان هجومی دیرتر به حالت پایدار می‌رسد. جریان هجومی در كابل‌ها غالباً باعث نگیر شدن فیدرها می‌شود، زیرا كه اندازه دامنه جریان در لحظه وصل فیدر، بیشتر از مقدار تنظیمی رله جریانی (از نوع زمان ثابت) بوده و باعث تحریك آن می‌گردد.

      در ترانسفورماتور نیز بدلیل كشده شدن جریان مغناطیس كننده در طرف اولیه، بین دو طرف اختلاف ایجاد شده موجب تحریك رله دیفرنسیال می‌گردد و از همین رو تمهیدی اندیشیده شده و یك رله حساس به هارمونی زوج كه در درون رله دیفرنسیال تعبیه شده، در لحظه وصل ترانسفورماتور، تحریك شده و مدار فرمان قطع رله دیفرنسیال را برای مدت زمان كوتاهی باز می‌كند تا ترانسفورماتور بتواند جریان هجومی را پشت سر گذاشته برقدار شود.